ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္မိတဲ႔ သီခ်င္းအဆိုေတာ္ေတြနဲ႔ သီခ်င္းေတြကို ေရးခ်င္လာတာနဲ႔ ေရးခ်လိုက္တာ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က တြံတန္းသိန္းတန္၊ ဟသၤတထြန္းရင္တို႔နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ႔တယ္ဆိုရင္မမွားပါဘူး။ အေမနဲ႔အေဖက သိပ္ႀကိဳက္တာေလ။ သူတို႔ဖြင္တဲ႔ သီခ်င္းမွန္သမွ် ကြ်န္ေတာ္ နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ စတီရီယိုေခာတ္ေရာက္ေတာ႔ စိုင္းထီးဆိုင္တို႔ ေမဆြိတို႔ေပါ႔၊ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေတြဆီသြားရင္ေတာ႔ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ ၾကားေနရပါၿပီ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ အကုန္နားေထာင္လို႔ရပါတယ္။ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မစဥ္းစားဘူး။ သီခ်င္းဆိုအကုန္နားေထာင္လိုက္တာဘဲ။ နည္းနည္းေလး အသက္ႀကီးလာေတာ႔ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိမွန္းသိလာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ စၿပီး ဂ်ီးမ်ားတတ္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၄တန္းကစၿပီး ေရာခ္႔ဂီတကိုေတာ႔ နည္းနည္းပိုၿပီး သေဘာက်ခဲ႔ပါတယ္။ အက္ကြဲရွတ ေဇာ္၀င္းထြဋ္နဲ႔ ႏွာသံေပါက္ ေလးျဖဴတို႔ကို ႀကိဳက္တယ္။ ရင္ဂိုကိုေတာ႔ အဲဒီအထဲကကို သေဘာမက်ဘူး။ သူ႔အသံက အျမဲတစ္ခုခုလိုေနတယ္။ အင္း ... ေျပာရင္းနဲ႔ ေဘးေရာက္ကုန္ပါၿပီ။ ျပန္တည္႔အံုးမွ။၁၉၈၉ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေန ခု ၂၀၀၇ထိ နားေထာင္မိသမွ်ထဲမွာ အႀကိဳက္အေတြ႔ဆံုး ျပည္တြင္းအဆိုေတာ္ေတြကေတာ႔ အမ်ိဳးသားထဲမွာ ေလးျဖဴနဲ႔ အမ်ိဴးသမီးထဲမွာ တင္ဇာေမာ္ ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ႔ အဲဒီႏွစ္ေယာက္တြဲၿပီး စံုတြဲေတးဆိုခဲ႔ရင္ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ကိုသေဘာက်မိမွာဘဲ။ ျပည္ပအဆိုေတာ္ထဲမွာေတာ႔ အမ်ိဳးသားထဲမွာ Linkin Park နဲ႔ အမ်ိဴးသမီးထဲမွာ Evanescence တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုိတစ္ေလာက္ ဖိုရမ္တစ္ခုမွာ ဂီတအမ်ိဳးအစားနဲပါတ္သက္ၿပီး ျငင္းခံုေနၾကတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေပွ်ာ္ဖို႔ေတာ႔ ေကာင္းမဲ႔ပံုဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္႔အျမင္ကေတာ႔ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ႔ ဂီတဆိုတာ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲေနတတ္တာဘဲ။ ဥပမာ ... ကြ်န္ေတာ္ ႔ စိတ္ေတြ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၾကည္ၾကည္ႏွဴးႏွဴး ျဖစ္ေနရင္ စိုးစႏၵာထြန္းနားေထာင္တယ္။ ေပါက္ကြဲျခင္ရင္ S.O.T ရွိတယ္၊ Linkin Park ရွိတယ္။ ေကာင္မေလးေတြကို တိုင္တယ္ၿပီးေအာ္ဟစ္ျခင္ရင္ Hip Hop နားေထာင္တယ္။ အသည္းကြဲေနရင္ soft pop , country songs ေတြ နားေထာင္တယ္။ ခုတစ္ေလာဆို Keith Urban ေတြႀကီး လွိမ္႔နားေထာင္ေနတာ။ ဘာျဖစ္ေနလည္းလို႔ေတာ႔ မေမးနဲ႔ေနာ္ .... ဟီး ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္နဲ႔ ေကာ္ပီနဲ႔ .... အေကာင္းဆံုးကေတာ႔ ႏွစ္ခုလံုး ထြန္းကားတာအေကာင္းဆံုး ေပါ႔ဗ်ာ။ ကမၻာေပၚက ဂီတဂုရုႀကီးေတြ ဖန္တီးထားတဲ႔ ေတးသီခ်င္းေတြကို ျမန္မာမွဴျပဳၿပီး နားေထာင္ခြင္႔ရတာလည္း ေကာင္းတာဘဲဟာကို။ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ကေတာ႔ ေရွ႔ေရာက္သင္႔တာမွန္ပါတယ္။ သီခ်င္းေရးဆရာေတြရဲ႔ ေတာက္ပတဲ႔ အခန္းကဏၰဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ေရာက္လာမလဲမသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္႔အထင္ေတာ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ဂီတတူရိယာနဲ႔ ထိေတြ႔မူ႔နည္းပါးေနေသးလို႔ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ဥပမာ သူတို႔ႏိုင္ငံေတြမွာက ပီယာႏိုတီးခတ္ျခင္းကို အထူးတလည္ အေရးထားတယ္ေမာ႔လား။ ဇရွိတဲ႔သူက သူ႔ဟာနဲ႔သူ ဖန္တီးခ်င္လာေရာ။ ဂီတာဆိုလည္း သီခ်င္းဆိုလို႔ရတဲ႔ အဆင္႔မွာတင္ ရပ္ရပ္သြားလို႔မရဘူး။ ဖန္တီးႏိုင္တဲ႔ အဆင္႔ထိေရာက္ေအာင္ ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးၾကေစျခင္တယ္။ စီးပြားေရးေလးလည္း လုပ္ရင္းနဲ႔ေပါ႔။ ေဆာင္းဦးလွိဳင္တစ္ခါေျပာခဲ႔ဖူးသလိုပါဘဲ ။ “ကြ်န္ေတာ္ အေကာင္းစားသီခ်င္းေတြ ေရးႏိုင္ပါတယ္။ ေကာင္းရင္ေတာ႔ မ်ားမ်ားမထြက္ႏိုင္ဘူး။ အဲလိုလုပ္ရင္ ထမင္းငတ္မယ္ ... တစ္ပုဒ္ေရးလို႔မ်ား ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းရရင္ ကြ်န္ေတာ္ အေကာင္းဆံုးသီခ်င္းေတြဘဲ ဖန္တီးဖို႔ႀကိဳးစားမွာပါ”တဲ႔။ သူေျပာတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး သူေရးတဲ႔ သီခ်င္းေတြ တစ္ပုဒ္နဲ႔ တစ္ပုဒ္ ဆင္တယ္ကြာဆိုၿပီးေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ကြ်န္ေတာ္မေ၀ဖန္ေတာ႔ပါဘူး။ေနာက္တစ္ခုက ျပန္ဆိုေတး။ သူတို႔ႏိုင္ငံေတြမွာ ျပန္ဆိုေတး မဆိုဘူးလား .... ဆိုတာေပါ႔။ သိပ္ဆိုတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ျပန္ဆိုတဲ႔ အခါဆိုရင္ မူရင္းအဆိုေတာ္နဲ႔ မနိမ္႔က်တဲ႔ အျပင္ကို တစ္ခ်ိဳ႔ဆို သာေအာင္ ဆိုႏိုင္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အရသာအသစ္တစ္မ်ိဳးကိုလည္း အျမဲေပးတယ္။ ဥပမာ ... Unchained Melody တို႔ Without you တို႔ you raised me up တို႔ ..... Withou you သီခ်င္းကို ေနာက္ဆံုးဆိုထားတာ Kelly Clarkson ထင္တယ္။ အရမ္းကို ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာမွာလည္း အဲလိုျဖစ္ေစခ်င္တာ။ Someday Someway ေပါ႔ဗ်ာ။
Click here to Read More..
