The Museums Of My Dreams!
ေမာ္စကိုမွာ ျပတိုက္ေတြ လိုက္ၾကည္႔ရတာ အင္မတန္ အဖိုးတန္ေသာ ဗဟုသုတမ်ား ရရွိပါသည္။ သမိုင္း၊ပထ၀ီ၊ သိပၸံ၊ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ နယ္ပယ္စံုအတြက္ ျပတိုက္မ်ား စံုလင္စြာရွိသည္။ ကေရာ္ကမယ္ ျပတိုက္ တစ္ခုမွ မရွိပါ။ အားလံုးကို ခမ္ခမ္းနားနားႏွင္႔ ထည္ထည္၀ါ၀ါ ျပဳလုပ္ထားသည္။ ၃နာရီမွ် လိုက္လံၾကည္႔ရူ႔လိုက္လွ်င္ကို ျပတိုက္မွ ေပးလိုေသာ အခ်က္အလက္အားလံုးကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရရွိပါသည္။ ရွင္းျပမည္႔သူရွိပါက ပိုၿပီး သေဘာေပါက္ နားလည္သည္။ ျပတိုက္အားလံုးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ အႏွစ္သက္ခဲ႔ဆံုးျပတိုက္မွာ “သရီက်ီေကာ႔ဖ္စကားယား” ဟု အမည္တြင္ေသာ ပန္းခ်ီျပတိုက္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ျပတိုက္တစ္ခုလည္း အလြန္သာေဘာက်ပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို တင္ဆက္ထားသည္႔ စစ္သမိုင္းျပတိုက္ျဖစ္သည္။ ျပတိုက္ေတြ လုိက္ၾကည္႔ရင္းမွ ရရွိလာေသာ အေတြးတစ္ခုကေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း အမိျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအေၾကာင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုသို႔ေသာ ျပတိုက္မ်ား အမ်ားႀကီးရွိေစခ်င္သည္။ ကေလးမ်ားကို ငယ္စဥ္ဘ၀ထဲက ထိုျပတိုက္မ်ားသို႔ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးသင္႔သည္။
ျပတိုက္တစ္ခုမွေပးေသာ အေတြး၊ အသိညာဏ္၊ ဗဟုသုတတို႔မွာ အလြန္မ်ားျပားပါသည္။ ထိုကေလး၏အေတြးထဲသို႔ ေလာကအေၾကာင္းကို ေစာစီးစြာ ပို႔ေပးသည္။ သင္ခန္းစာမ်ား ရရွိေစသည္။ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ႀကီးက်ယ္ေသာ သမိုင္းကိုယ္စီရွိခဲ႔သည္။ ခံစားခဲ႔ရေသာ နာက်ည္းမူေတြ ရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြ စြန္႔လႊတ္သြားခဲ႔ေပးေသာ အသက္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို အမွတ္ရေစဖို႔ သရုပ္သကန္ပီျပင္ေသာ ျပတိုက္ႀကီးမ်ား လိုခ်င္မိပါသည္။ သမိုင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်သူမပါဘဲ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ ျမင္ႏိုင္ဖို႔ စြမ္းႏိုင္ေလာက္သည္အထိ ဘက္မလိုက္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ အစစ္အမွန္မ်ားကို ထည္႔သြင္းၿပီး တည္ေထာင္ေစခ်င္မိသည္။ ျပတိုက္ထဲေရာက္လွ်င္ကို ၾကက္သီးေမြးညင္းထေနရမည္။ အံမခမ္းေသာ အဆင္အျပင္၊ လွပေသာ အခမ္းအနား အားလံုးကို ျမင္သာထင္သာေနရမည္။ လာေရာက္လည္ပတ္သူသည္ သက္သက္သာသာႏွင္႔ကို ျပတိုက္မွေပးေသာ အသိအဥာဏ္ကို အျမန္ဆံုးရရွိသြား ရမည္။ လူငယ္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေရးမွာ ျပတိုက္တို႔၏အခန္းကဏၰကို ဦးစားေပးသင္႔ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္က ႏွလံုးသားျပတိုက္ေလာက ေဆာက္ဖို႔ကိုသာ စိတ္၀င္စားေနခဲ႔သည္။ ကိုယ္႔ႏွလံုးသားထဲတင္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ျပည္႔ျပည္႔လာေသာ ခံစာခ်က္မ်ားကို အလွအပမ်ား ဆင္ျမန္းလွ်က္ ခဏခဏ ထုပ္ၾကည္႔ေနမိသည္။ ကိုယ္႔သမိုင္းကိုယ္သာ ျပန္ၿပီးေလ႔လာေနမိသည္။ တစ္ကယ္ေတာ႔ လူပီသဖို႔ ၾကည္႔ရူ႔သင္႔ေသာ ျပတိုက္မ်ားအေၾကာင္းကို ေမ႔ထားေနမိသည္။ ဂ်ဴးေရးသည္႔ ဂႏၵမာ ျပတိုက္ႀကီးကို ေရာက္ဖူးခ်င္သည္။ ျပင္သစ္က Louvre ျပတိုက္ႀကီးကို သြားခ်င္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႀကီးလာလွ်င္ ျမန္မာျပည္အတြက္ ျပတိုက္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုႏွင္႔ စာၾကည္႔တိုက္ေကာင္းေကာင္းႀကီးတစ္ခုေလာက္ ကမကထျပဳၿပီး တည္ေဆာင္ခ်င္မိသည္။ ဆရာ ပါရဂူ တည္ေဆာက္ေနေသာ စာၾကည္႔တိုက္ႀကီးကဲ႔သို႔ ..
ျပတိုက္တစ္ခုမွေပးေသာ အေတြး၊ အသိညာဏ္၊ ဗဟုသုတတို႔မွာ အလြန္မ်ားျပားပါသည္။ ထိုကေလး၏အေတြးထဲသို႔ ေလာကအေၾကာင္းကို ေစာစီးစြာ ပို႔ေပးသည္။ သင္ခန္းစာမ်ား ရရွိေစသည္။ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ႀကီးက်ယ္ေသာ သမိုင္းကိုယ္စီရွိခဲ႔သည္။ ခံစားခဲ႔ရေသာ နာက်ည္းမူေတြ ရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြ စြန္႔လႊတ္သြားခဲ႔ေပးေသာ အသက္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို အမွတ္ရေစဖို႔ သရုပ္သကန္ပီျပင္ေသာ ျပတိုက္ႀကီးမ်ား လိုခ်င္မိပါသည္။ သမိုင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်သူမပါဘဲ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ ျမင္ႏိုင္ဖို႔ စြမ္းႏိုင္ေလာက္သည္အထိ ဘက္မလိုက္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ အစစ္အမွန္မ်ားကို ထည္႔သြင္းၿပီး တည္ေထာင္ေစခ်င္မိသည္။ ျပတိုက္ထဲေရာက္လွ်င္ကို ၾကက္သီးေမြးညင္းထေနရမည္။ အံမခမ္းေသာ အဆင္အျပင္၊ လွပေသာ အခမ္းအနား အားလံုးကို ျမင္သာထင္သာေနရမည္။ လာေရာက္လည္ပတ္သူသည္ သက္သက္သာသာႏွင္႔ကို ျပတိုက္မွေပးေသာ အသိအဥာဏ္ကို အျမန္ဆံုးရရွိသြား ရမည္။ လူငယ္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေရးမွာ ျပတိုက္တို႔၏အခန္းကဏၰကို ဦးစားေပးသင္႔ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္က ႏွလံုးသားျပတိုက္ေလာက ေဆာက္ဖို႔ကိုသာ စိတ္၀င္စားေနခဲ႔သည္။ ကိုယ္႔ႏွလံုးသားထဲတင္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ျပည္႔ျပည္႔လာေသာ ခံစာခ်က္မ်ားကို အလွအပမ်ား ဆင္ျမန္းလွ်က္ ခဏခဏ ထုပ္ၾကည္႔ေနမိသည္။ ကိုယ္႔သမိုင္းကိုယ္သာ ျပန္ၿပီးေလ႔လာေနမိသည္။ တစ္ကယ္ေတာ႔ လူပီသဖို႔ ၾကည္႔ရူ႔သင္႔ေသာ ျပတိုက္မ်ားအေၾကာင္းကို ေမ႔ထားေနမိသည္။ ဂ်ဴးေရးသည္႔ ဂႏၵမာ ျပတိုက္ႀကီးကို ေရာက္ဖူးခ်င္သည္။ ျပင္သစ္က Louvre ျပတိုက္ႀကီးကို သြားခ်င္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႀကီးလာလွ်င္ ျမန္မာျပည္အတြက္ ျပတိုက္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုႏွင္႔ စာၾကည္႔တိုက္ေကာင္းေကာင္းႀကီးတစ္ခုေလာက္ ကမကထျပဳၿပီး တည္ေဆာင္ခ်င္မိသည္။ ဆရာ ပါရဂူ တည္ေဆာက္ေနေသာ စာၾကည္႔တိုက္ႀကီးကဲ႔သို႔ ..
